Trudności: Choć trudności tego szczytu najłatwiejszą drogą nie przekraczają (I), szczyt ten polecany jest jedynie dla taterników.
|
 |
Wysiłek: Najdgodniej wejść na szczyt przez Mięguszowiecką Przeł. pod Chłopkiem. Do przełęczy 900m deniwelacji, 2h 30min. Od przełęczy jeszcze 100m deniwelacji, 1h.
|
Zagrożenie: Droga mocno eksponowana. Droga nieco mylna.
|
| Wrażenia: Wejście na najtrudniejszy z Mięguszowieckich Szczytów. Widoki. |
Zimą: -
|
|
Opis szczytu
Szczyt znajdujący się w grani głównej Tatr na południowy wschód od Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego (rozdziela je Mięguszowiecka Przełęcz Wyżnia) i na północny zachód od Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego (rozdziela je Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem). Mięguszowiecki Szczyt Pośredni jest najniższy w grupie Mięguszowieckich Szczytów.
Szczyt posiada trzy wierzchołki. Najwyższy (główny) znajduje się najbliżej Mięguszowieckiej Przełęczy Wyżniej, najniższy jest środkowy.
Od głównego wierzchołka wschodzi w stronę Mięguszowieckiej Przełęczy Wyżniej grań, w której widoczne są dwie turniczki, nazywane Mięguszowieckimi Igłami (Wielką i Małą). Wyższa z nich (druga od strony szczytu) to Igła Milówki, a rozdzielone są Szczerbiną między Mięguszowieckimi Igłami.
Jego pn-wsch ściana, ma 400 m wzsokości i opada do Mięguszowieckiego Kotła (Bańdziocha).
W północno-wschodniej części ściany wyodrębniają się trzy filary. Lewy i środkowy schodzą z południowo-wschodniego i środkowego wierzchołka szczytu, prawy spod igły w północno-zachodniej grani. |
I |
| 3h 30min |
| 1000m |
|
|
|
Opisane ściany
|
Doliny
- Dol. Rybiego Potoku
- Dol. Hińczowych Stawów
- Dol. Mięguszowiecka
|
Linki
Wielka Encyklopedia Tatrzańska |
2h 15min) 
. Następnie mamy do wyboru dwie drogi:
